De week van Dolf: Humor kan een internationale taal zijn

Iedere vrijdag tegen kwart voor 11 struikel ik via wat camerarails en de rug van de opnameleider de sfeervolle Pauw-studio binnen, om met het publiek te praten, wat ‘sfeer te maken’, een stukje interactie te bewerkstelligen en Jeroen aan te kondigen natuurlijk. Hoewel hij meestal bijna geheel onopgemerkt al met zijn periscope-cameraatje (waarmee je ook kunt bellen uitroepteken) tussen mij en het publiek doorschuift, en waar mogelijk het aantal kijkers (137! 144!!) doorgeeft. Het publiek lacht, soms om mij, meestal om de milde beledigingen die de periscopekijkers (151!!) ons doen toekomen. Als de countdownklok een seconde of 12 aangeeft gaan we rustig zitten en vertelt Jeroen de kijkers van Blik op de weg waarom ze vooral en absoluut moeten blijven kijken.

Een Ster-blok en wat inleidende schermutselingen later probeer ik binnen de negen minuten de week, de wereld en alles wat verder ter tafel komt te duiden. Met, om eens een weerberichtterm te gebruiken, hier en daar een grap. En soms nog wel meer. Dat betekent overigens niet dat er doorlopend golven van hilariteit door de studio gaan, daar is de setting - aan tafel, grote camera’s, mensen aan alle kanten – net wat te lastig voor. En, laten we eerlijk zijn, zo leuk als de trollen ter twitter en al hun varianten van mij lelijk, links en NIETGRAPPIG vinden, zo leuk zal ik gewoon nooit worden natuurlijk…

Onlangs, een paar dagen na de aardbevingen in Nepal, bleek de studio gevuld met (ondermeer) 35 Nepalezen. Voor indrukwekkende en vaak verdrietige verhalen. Ze spraken laat ik zeggen niet allemaal Nederlands, en verstonden dus gemiddeld geen woord van wat ik aan het doen was. Een van hen was een beroemd filmster uit het getroffen Aziatische land. Hij werd, enigzins, getolkt, door een landgenoot die mijn woorden geloof ik wel wist bij te houden. Maar toen ik het programma ‘s nachts terugkeek, zag ik dat hij dat helemaal niet nodig had. Hij zat met een grote grijns naar me te kijken. Hij herkende, denk ik, een collega-performer, en bewees dat humor net als muziek een internationale taal kan zijn.