Bloggers over Amerika kiest: Drinkend door het debat

Amerika houdt de adem in. Wordt het Hillary of Trump? Op 8 november weten we het. Pauw besteedt de komende maanden volop aandacht aan de Amerikaanse verkiezingen. In de uitzendingen, maar ook op de site. Hier zullen een aantal Nederlanders die in de VS zijn voor ons bloggen, vloggen en fotograferen. Het gaat om Nederlanders die in de VS wonen of Nederlanders die daar zijn om campagne te voeren. Van L.A. tot New York. Van Chicago tot Alabama en Montana. Wat maken ze mee in hun staat en hun straat? Elke werkdag plaatsen we een nieuwe blog.

Drinkend door het debat  

Een populair drankspelletje in de Verenigde Staten: Wanneer iemand iets specifieks zegt of doet, drink je. Bijvoorbeeld: elke keer als iemand ‘uhm’ zegt, moet er een shot gedronken worden. Het drinken van shotjes is hier heel normaal, ik ben er nog steeds verbaasd over hoe mensen ‘even’ een shot Jameson naar achter slaan, terwijl ze een biertje drinken. Maar goed, dit spel wordt veel gespeeld. Ideaal ook om door saaie vergaderingen heen te komen (met water) wanneer die ene collega weer haar irritante stopwoordje gebruikt. En ditmaal om het debat iets leuker te maken.

Zo door de dag heen op maandag bedenken mijn collega’s en ik de regels. ‘Neem een slok (het is maandagavond en we zijn geen 24 meer, een slok dus) als Trump een woord herhaalt. ‘Neem een slok als Clinton haar Prodent-smile opzet.’ ‘Neem een slok als Trump een endorser noemt.’ Aan het einde van de dag hebben we een goed lijstje en hoeven we ons echt niet te vervelen. Een paar uur later zit iedereen thuis met glas wijn of biertje klaar om van start te gaan met het spel. De eerste tien minuten beginnen al goed; Trump zegt in elke zin “very, very” en “big, big”, Clinton heeft een glimlach van oor tot oor en al snel is iedereen toe aan het tweede glas, zo laten we elkaar weten in de groeps-sms. 

Na twintig minuten blijkt dat we het spel eigenlijk niet echt nodig hebben om vermaakt te worden, het vertier om de twee presidentskandidaten te zien, is al genoeg. Mijn echtgenoot naast me heeft het enorm druk: hij volgt tweets, post zelf op Facebook, smst met vrienden. “Wat afschuwelijk hè, dat de luchthavens van de VS niet zo mooi zijn als die in China?” en “Wie gebruikt in hemelsnaam het woord braggadocious?” grappen we. Ik check ondertussen de ‘Fact-checker’ waar Clinton al een paar keer naar verwijst. Over het algemeen spreekt Trump zichzelf continu tegen, al heb ik daar niet echt een feiten-checker voor nodig. En eerlijk is eerlijk: ook niet alles wat Clinton zegt in dit debat, klopt. 

Na een uur word ik wat stiller: “Weet je wat nou zo erg is,” zeg ik, “er zijn miljoenen mensen die nu vinden dat Trump hier een goed verhaal houdt, die niet horen dat hij onzin uitkraamt en maar wat roept over Irak en China zonder met echte oplossingen te komen.” “Ja dat is erg sneu, maar Clinton wint dit debat op haar sloffen en degene die gaan komen ook.” zegt mijn man. Toch ben ik minder enthousiast en slaat mijn feeststemming om in irritatie. Ik vraag me af of Trump later terugkijkt op dit debat en vindt dat hij het goed gedaan heeft. Ik denk het wel. Ik deel mijn zorgen met mijn collega’s de volgende dag. “Absoluut en ik zal je vertellen: een deel van mijn familie stemt op Trump, zij vinden zeker dat hij het goed gedaan heeft. Hij is de grote verlosser, de rijke zakenman, ze vinden hem fantastisch.” Logisch ook, als Clinton het slecht had gedaan was ik niet overgestapt naar Trump. Uiteindelijk gaat het om de zwevende stemmer en de mensen die overwegen helemaal niet te stemmen. Frustrerend, maar als het dan toch allemaal niet uitmaakt, laten we dan maar vast de spelregels bedenken voor het spel tijdens het volgende debat.